hoe ik me de afgelopen jaren heb gevoeld rondom eenzaamheid

Afgelopen jaren heb ik me geregeld eenzaam gevoeld. Omdat ik nauwelijks contacten had buiten de dagbesteding. De contacten waren vooral gericht op de activiteiten die ik daar deed. Alleen had ik geregeld het gevoel dat ik iets miste een soort gevoel van leegte waar je eigenlijk niet echt een woord aan kunt koppelen het enigste is dat het vaak aan het knagen was waarom lukt het mij niet om vrienden te maken of contact te leggen met anderen.

De afgelopen jaren heb ik dit ook vaak besproken met persoonlijke begeleider en de begeleiding van de dagbesteding die ik voor ondersteuning of praktische dingen wekelijks zie. Juist om verhaal kwijt te kunnen dit kwam dan ook geregeld terug na voren.

Ze hebben me overigens hierin goed ondersteund en nog steeds.

hoe voelde dit voor mij en welke gedachten had ik hierbij.

het gevoel wat hierbij komt kijken of hoe het toen voelde voor mij

de stilte die me dan overvalt ondanks dat je doordeweeks veel om handen had

greep me dan vaak ook aan.

de stilte gaf mij een soort van benauwd beklemmend gevoel.

gedachten die ik wel eens had dan doe ik het wel alleen.

gedachten die me dan weer blokkeerde in me laten en het doen zodat ik vervolgens weer thuis op de bank zat.

Voelde me onzeker om een praatje te maken met anderen.

of juist om zomaar in te haken tijdens een gesprek omdat ik niet graag anderen onderbreek dan dacht ik vaak zitten mensen wel te wachten op mijn mening of verhaal.

van de hele dag bezig zijn op dagbesteding had ik het juist super na me zin al keek ik dan vaak wel op tegen het weekend. omdat ik hier vaak niets had om naar uit te kijken was dan ook vaak blij als het weekend weer voorbij was.

wat ik wel deed om bezig te zijn was om in het weekend weer te gaan sporten ook al moest ik dit dan alleen doen.

welke dingen heb geprobeerd om meer sociale contacten te krijgen.

Zo ben ik in een wandelgroep gegaan via een whatsappgroep in begin was dit superleuk. Met een persoon heb ik lange tijd gewandeld hier had ik juist ook goede gesprekken mee zowel oppervlakkig maar ook met meer diepgang had zelfs het gevoel dat ik gezien werd helaas moest die stoppen door tijdgebrek. soms mis ik dit wel.

Maar naarmate de tijd verstreek werd er minder gewandeld een kreeg ik vaak het gevoel dat ik juist het initiatief moest nemen om te vragen of andere wilden gaan wandelen. Dat het voor mij juist meer van een kant leek te komen of juist geen reactie kreeg. dit gaf mij soms wel eens het gevoel dat het aan mij lag als er weer eens geen reactie kwam. Dat ik uiteindelijk heb besloten om deze app groep te laten voor wat het is.

Om juist mijn horizon te gaan verbreden en verder te kijken wat er mogelijk was om mijn sociale netwerk te kunnen uitbreiden. Door actief te gaan zoek waar ik nieuwe mensen kon leren kennen.

Zo heb ik me aangemeld bij brabants maatjes dit is een organisatie die activiteiten organiseert voor jongeren die geen netwerk hebben of zich eenzaam voelen om zo nieuwe mensen te leren kennen door middel van activiteiten. ( hierop kom ik terug in mijn volgende blog)

Zo heb ik bij dagbesteding gevraagd aan de mensen die ik al wat langer kenden of dat zij het leuk vonden om buiten de dagbesteding iets afspreken. zal je zeggen vond dit super eng. Mett een aantal heb ik nu super goed contact en kan je zeggen ben blij dat ik dit gedaan heb.

Nu ik terugdenk heb ik wel zoiets had ik dit maar veel eerder gedaan en me niet zo door me gedachten te laten lijden.

tot slot.

i did it

Laten we samen de eenzaamheid doorbreken! want niemand hoort eenzaam te zijn!

Hoe ga jij met eenzaamheid om.

Inspirerende groet, Jeffrey Aurtist